إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • مادری راجع به رخدادهای اخیر جهان می‌گفت: «من از نامهربانی‌هایی که این روز‌ها در جهان رخ می‌دهد، گیج و مبهوتم. احساس می‌کنم یارای انجام هیچ کاری را ندارم و این جهان در حال دگرگونی و آشوب، دیگر از کنترل خارج شده است.» بسیاری از ما چنین احساسی را پس از خواندن مقاله‌ای یا شنیدن خبری، تجربه کرده‌ایم. جنگ سراسری در جهان، سلاح‌های هسته‌ای کره‌ی شمالی، تیراندازی یک تک‌تیرانداز در واشینگتن، کشته شدن یک خانواده شش نفره توسط بمب آتشی در بالتیمور، قتل عام در بالی، [محاصره حلب، بمب‌گذاری در فرانسه و بلژیک، کودتا در ترکیه، قتل عام ایزدی‌ها توسط داعش و...] و لیستی از این دست، در حقیقت مهیای از دست رفتن امید هستند.